نابسامانی فضاهای شهری ریشه در عدم پاسخگویی مناسب به توقعاتی دارد که در طول تاریخ نسبت به شهرها ایجاد شده است.معماری و شهرسازی هر ملتی بازتاب شرایط ذهنی ان جامعه میباشد.معماری مدرن در طراحی تک بناها امکانات فراوانی برای ساکنان ساختمانها فراهم نمود اما وقتی که با رشد جمعیت و موج شهرنشینی مواجه گردید از قرارگیری کنار هم این ساختمانها و مکعبها لطمه اصلی به شهر وارد گردید. تمدن مدرن، رفاه محور بوده و طبيعت در آن جايگاه و ارزشي ندارد، به گونه اي كه انسان نسبت به طبيعت نگاه برده‌وارانه و بهره بردارانه دارد.طراحی دقیق و سختگیرانه قاعده کلی جنبش مدرنیسم باعث شده است که خیابانها و فضاههای عمومی جذابیت خود را بعنوان مکانهای تجمع از دست بدهند.رشد بی رویه شهر و انتخاب کاربریهای داخل آن بدون در نظرگرفتن توان محیط زیست باعث کاهش کیفیت زندگی و ایجاد وضعیتی نامتوازن میشود و شهری ناسالم و ساکنین خسته و منفعل را به ارمغان می آوردوآلودگی هوا . کمبود فضای سبز، شهر را غیر قابل سکونت مینماید. در سال های اخیر وپس از فرو کش کردن تب سبک هایی که در دهه های اخیر و در دوران بعد از مدرنیسم رواج یافته بودند ، توجه به معماری انسان گرا به عنوان تولیدی که باید پاسخگوی نیازهای انسان در ابعاد مختلف باشد ، منجر به شکل گیری رویکردهایی شد که باعنوان پایداری در معماری مطرح شده است که به هیچ واسطه ای همان مسیری است که معماری بایستی در آینده نزدیک با آن دسترسی پیدا کند.این نوع معماری تداعی کننده احساس انسانها نسبت به طبیعت میباشد. امروزه، فرهيختگي جوامع، ديگر بر مبناي معيارهاي گذشته ارزيابي نمي شود. ميزان پايبندي جوامع به مسايل زيست محيطي و حفاظت از آن و بويژه در سالهاي اخير، رعايت اصول توسعه پايدار و حفظ تنوع زيستي يعني حفظ طبيعت و گسترش فرهنگ آن، معيارهاي اساسي براي ارزيابي رشد جوامع به شمار مي آيند.در این مقاله بر آنیم تا با رویکردی توصیفی و در بستر مطالعات کتابخانه ای ،ضمن تعریف جایگاه تالار شهربه عنوان یک ساختار شهری مهم به تشریح آینده شهرها با بهره گیری از توسعه پایدار بپردازیم.