در دهه آغازین هزاره سوم ، در محیط هایی که خود ساخته ایم گرفتار آمده ایم. انواع بیماری های جسمی ، روانی و اجتماعی زائیده محیط شهرهایی است که روزگاری وجودشان برای آدمیان ایده آل بود.پرخاش و تنش جزئی از عادات اجتماعی در جامعه ما شده است. تحمل ترافیک سنگین چند ساعت از اوقات روزانه ما را می گیرد، هوای آلوده و دود گازوئیل مشام مان را پر می کند و بوق های ممتد ماشین های در راه مانده، گوشهایمان را می آزارد.اگر شرایط محیط به گونه ای باشد که محرک های حسی محیط، انسان را بیازارد وبطور طبیعی خود را از نظر روانی و فیزیولوژی با محیط سازگار می کند و اگر این شرایط ادامه یابد، انسان نسبت به محیط ،حساسیت خود را از دست می دهد.بروز بحران در ارتباط انسان با طبیعت به همراه تراکم جمعیتی و ازدحام اطلاعاتی در عصر کنونی، منجر به ایجاد محیط های پر تنش در زندگی شده است. از سوی دیگر یافته های اخیر در پژوهش های علم روانشناسی محیط در دو شاخه علوم رفتار محیطی و علوم ادراک و شناخت محیط، نشان می دهد، پاسخگویی به نیاز انسان از جمله نیاز به خلوت، کسب آرامش، تامل، خودارزیابی و خودشکوفایی، بر تنش زدایی وافزایش میزان بهداشت روان و به صورت فردی و جمعی موثر است و حضور مناسب طبیعت در مجیط کالبدی زندگی میزان بسیاری از بیماری های روانی، جسمی و اجتماعی در جوامع را کاهش می دهد. هنر معماری در واقعیت و هم در تصورات ما رابطه ای جدا نشدنی با محیط اطراف دارد. این ارتباط نشان می دهد که محیط اطراف تاثیر ذاتی بر معماری داشته و در طرح ریزی و نقشه های معماری در نظر گرفته می شود. از یک سو دنیای پرتنش و آشفته امروز و از سوی تاثیر خوشایند طبیعت بر بهداشت روان انسان و همچنین نیاز سرشت انسان به احساس نزدیکی به طبیعت و لذت بردن از بخشش های آن، انسان، طبیعت و تامین بهداشت روان را در دنیای امروز، لازم و ملزوم هم می نماید. انسان امروز نیاز دارد تا دوباره سلامت فیزیکی و روانی خود را در طبیعت بازیابی و بازآفرینی کند.در این مقاله بر آنیم تا با رویکردی توصیفی و در بستر مطالعات کتابخانه ای به اهمیت حضور باغ ایرانی در بهبود سلامت روان شهروندان اشاره داشته باشیم.