بهره برداری از نور روز در معماری، علاوه بر تأمین نیازهای روانی و جسمی انسان، مصرف انرژی های فسیلی را نیزکاهش می دهد. از این دیدگاه، معماری سنتی غنی کشور ما دستاوردها و تجربیات ارزشمندی دارد که نیازمند بازشناسی و معرفی به جامعۀ معماری ایران و جهان است. تحقیق حاضر درمورد واکاوای و باز شناسی این ویژگی ها و پارامتر ها که بدست فراموشی سپرده شده در مورد پنجره با هویت که بتواند روح را در کلبد ساختمان بدمد پدید آمده است. که در این مسیر به بررسی جهت گیری و شیشه رنگی و پنجره های مشبک در ساخت و نصب پنجره ها در ساختمان های سنتی و مقایسه آن با ساختمانهای حال حاضر پرداخته است. و همچنین راهکارهایی چون استفاده از نقوش با هویت و اصلاتی چون شمسه و ترکیب آن با شیشه های رنگی از دیدگاه روانشناسی محیط پیشنهاد کرده است. امید است که این مقاله بتواند کمکی در راستای برگردان هویت و روح به پنجره های امروزی با بهره گیری از اصلوب معماری سنتی ایرانی کرده باشد.