در این نوشتار به معرفی عنصری به نام سابات از معماری معبر پرداخته می شود که شاید کمتر مورد توجه واقع شده است. سابات ها که یکی از دستاوردهای معماری و طراحی شهری ایران قدیم هستند، متأثر از اقلیم، سازه و مؤلفه های فرهنگی و اجتماعی می باشند. این عنصر از شاخصه های معماری معبر و گذرهای درون بافت قدیم با اقلیم گرم و خشک و نیمه مرطوب می باشند همچنین در مناطق سرد و کوهستانی نیز به چشم می خورند. استفاده از آن علاوه بر خلق فضای مضاف در سطح بالای گذر، باعث کاهش تأثیر مؤلفه های نامطلوب اقلیمی نیز می گردد و در پایدار کردن ساختمان های طرفین خود نقش به سزایی دارد.
هدف از این پژوهش شناخت بخشی از ارزش های فرهنگی و معماری معبر می باشد که در غالب بررسی اقلیمی سابات ارائه می گردد. گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و جمع آوری اطلاعات مکتوب در این زمینه صورت پذیرفته است. استفاده از این تحقیق برای دستیابی به رهنمودهایی جهت نحوه استفاده یا جایگزینی سابات ها در طراحی معابر و خیابان های شهری جدید می تواند هدف برتر در این مقاله باشد.