با توجه به رشد فزاینده جمعیت شهری و افزایش استانداردهای زندگی و صنعتی شدن جوامع، پایداری زیستی جوامع بیش از پیش سوال برانگیز شده است. در این مقاله مدیریت پایدار منابع آب به عنوان یک عنصر پایه ای جهت مدیریت منابع (RM)، برنامه ریزی شهری (UP) و در نهایت توسعه پایدار (SD) مورد ارزیابی قرار می گیرد. آب جزء اصلی ترین محرک های مدیریت منابع (RM)در طول تاریخ بوده است. برنامه ریزی شهری با شکل گیری هسته های اولیه زندگی شهری با محوریت منابع آب بوجود آمد. در عصر حاضر به دلیل رشد تصاعدی جوامع انسانی و صنعتی شدن جوامع نیاز به عناصر پایه ای مدیریت منابع بیش از پیش احساس می شود. از طرفی به دلیل محدودیت منابع و پراکنش نامتوازن آنها در بعد جهانی، بشر در آینده ای نه چندان دور با کمبود عظیم این نوع منابع مواجه خواهد بود. این کمبودها ممکن است در نهایت به انقراض تمدن های بشری بی انجامد. با افزایش وابستگی بیش از پیش بشر قرن حاضر به منابع مختلف و محدودیت آنها، مفهومی بنام توسعه پایدار مطرح می شود، اما به دلیل اینکه توافق مفهومی واحدی در مورد آن وجود ندارد، برنامه ریزی جهت اعمال المان های اساسی این نوع توسعه همواره با ابهام مواجه است. بنابراین گام اساسی و اولیه در رسیدن به یک توسعه پایدار، فراهم آوردن یک سری المان¬های پایه ای است که این مفهوم بتواند در حول محور آن توسعه یابد و معنای روشن تری به خود بگیرد. یکی از مفاهیم محوری جهت تحقق این مهم، مدیریت پایدار منابع آب بر مبنای مفهوم آب مجازی است. آب مجازی، محور اساسی توسعه پایدار منابع آب در عصر حاضر است. به دلیل پتانسیل بالایی که در این مفهوم نهفته است می توان آن را مرکز ثقلی تلقی نمود که مفهومی روشن از مدیریت پایدار منابع آب جهت مدیریت منابع، برنامه ریزی شهری و توسعه پایدار را ارائه می دهد. از آنجایی که آب دارای نقش اجتماعی، اقتصادی و به خصوص زیربنایی_استراتیژیکی در جوامع بشری است، با تحقق مدیریت پایدار منابع آب می توان مفاهیم مدیریت منابع، برنامه ریزی شهری و توسعه پایدار را با اطمینان بالاتر و دیدگاه روشن تری تحقق بخشید.