سردرها از عناصر مهم فضاهای ورودی معماری هستند که می توان روند تحولات معماری را در آن ها مشاهده نمود به گونه ایی که با تغییر و تکامل فضاها در طراحی سردر ها نیز تغییراتی صورت گرفته است . سردر ها ضمن نشان دادن اهمیت کاربری ها، مبین سطح طبقاتی و اجتماعی نیز بوده اند و کاربریهای با اهمیت بیشتر دارای سردرهای مجلل تر و با شکوه تر بوده اند. اهداف فرهنگی، اجتماعی ، نوع انتظار از عملکردهای مختلف، در طراحی سردر ها و نحوه ی ورود به فضاها تأثیر گذار است. این اهداف می تواند شاخص نمودن بنا، حفظ محرمیت، ورود با تواضع، ورود غیرمستقیم یا سریع به فضا باشد. اما در هر حال سردر به عنوان فضای ارتباطی بین فضای بیرونی و اندرونی مورد اهمیت واقع شده است.
فضای ورودی خانه ها به تبعیت از اهداف فرهنگی و اجتماعی به گونه ای طراحی شده اند که دسترسی به داخل خانه از طریق راهرویی به صورت غیر مستقیم به داخل حیاط ارتباط داشته باشد . به گونه ایی که به فضای داخلی دید مستقیم وجود ندارد . در این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و تحقیقات میدانی براساس بافت سنتی محلات قدیمی سنندج به تحلیل نمونه ی سردر های خانه های سنتی آن پرداخته وسعی بر آن شده است گونه های مختلفی از میان آنها استخراج گردد.