با نگاهی به معماری کشورمان و بررسی سابقه و پیشینه غنی این معماری و مقایسه آن با معماری امروزمان می توان این مسئله را دریافت که بنای امروز دیگر آن رنگ وبوی ایرانی خود را از دست داده است. آن چینش و همخوانی با اقلیم و فرهنگ ملی را ندارد وحس غریبگی بر فضا ی شهر چیره شده است. ودر واقع با دیده شدن هرچه بیشتر فرهنگ بیگانگان وسلطه آن بر بناهای معاصر خود به واژه اصالت و هویت بنا می رسیم. هویت مساله مهمی است چرا که برخاسته از تمدن وفرهنگ هر جامعه ، میراثی است برای آن جامعه که به آسانی نباید آن را از دست داد.
با بررسی نمودن مساله هویت و اصالت رسیدن به این مطلب که چرا وجود فرهنگ های بیگانه تا این حد تاثیر گذار بر ساختار وسیمای بناها بوده است و چگونه معماران ژاپنی همچنان علاقه مند به سنت خود هستند.هر چند که هدف کهنه پرستی و دوری وجدال با فرهنگ ها مختلف نیست بلکه مساله بی علاقگی و شاید نا اشنا بودن وبه فراموشی سپردن معماران ایرانی به سنت ها وفرهنگ ایرانی است که این مساله در دراز مدت ممکن است منجر به از بین رفتن معماری اصیل کارامد گذشتگانمان شود. مقاله حاضر برای پاسخ به این سوالات مطرح شده که هویت چیست ؟ دلیل بی هویتی در معماری معاصر ایران چیست؟هویت در فرهنگ ژاپن چگونه تعریف شده است ؟و دلیل بودن آن در معماری معاصر ژاپن برای چیست ؟
روش انجام این تحقیق به صورت کیفی بوده است و با بررسی مباحث نظری و مطالعات معماری و مقایسه و تحلیل نمونه های موردی انجام گرفته است. نوع تحقیق توسعه ای است بدین صورت که با استخراج اصول ومفهوم از کتب و مقاله های مختلف و بررسی نظریه های نظریه پردازان می باشد. تحلیل پژوهش حاضر براساس تحلیل تطبیقی است که با بررسی نمونه های موردی بناهای معماری چه در گذشته و چه در حال معماری ایرانی و ژاپنی می باشد .
انتظار می رود با بررسی ها و تحلیل های صورت گرفته پیرامون پر رنگ بودن هویت در گذشته و بحران آن در زمان حال و مقایسه آن با کشوری دیگر بتوان دلیل این موضوع را کسب نمود در نظر است که این تحلیل ها برای معماران کشور راهگشایی باشد تا با وجود تنوع فرهنگ ها و به کار بردن آن هنوز ریشه ها و اصالت در سیمای شهری دیده شود تا هویت ایرانی و ملی از بین نرود.