معماري معاصر ایران در قالب يك زبان و بيان جهاني اين بار در كسوت تكثر گرايي و پذيرش زمينه‌هاي خلاق و بديع سعي دارد كه يك جريان باز و فرصت‌هاي تازه را فراهم سازد. در حال حاضر عصري شروع شده كه در آن همه ما به دنياي واقعيت‌هاي متنوع و متكثر عادت مي‌كنيم.همه در حال خارج شدن از حصارهاي امنيتي قبايل ، سنت‌ها و جهان بيني‌هاي خود و وارد شدن به تمدن جهاني هستيم كه به گونه‌اي كاملاً فراگير، كثرت گرا و پلورايستي است. به عبارتي همانگونه كه چارلز جنكز بيان مي‌نمود: عصر پست مدرن عصر انتخاب‌هاي بي‌شمار و فزاينده است. امروزه شاهد شکل گیری پایه های اندیشه ای و فلسفی منسجم برای معمار امروز ایرانی هستیم که نیازمند بستر سازی لازم از سوی جامعه شناسان ،فرهنگ شناسان ، انسان شناسان ،فلاسفه ،اقتصاد دانان و... است. از طرفی موج تازه ای از نسل سوم معماران ایران، هم سو با جریانات معماری معاصر، در حال شکل گیری است.به نظر می رسد نسل جدید پس از یک وقفه طولانی به خود آمده و با یک انرژی مضاعف سعی در جبران این عقب ماندگی فرهنگی دارد.آنچه روشن است چنین جریانات شتاب زده ای همواره همراه با خطاهای فاحش خواهد بود. این نوشتار عوامل تاثیرگذار بر معماری نیمه دوم دهه هشتاد و موارد عینی و نمونه های ساخته شده منتخب و تاثیرگذار را مورد بررسی و مقایسه قرار میدهد.روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی بوده است که در این راستا، در ابتدا چهارچوب نظری تحقیق، با مطالعه برروی اسناد و مدارک کتابخانه ای وسپس بررسی نمونه های شاخص معماری در این دهه و نحوه رویکرد آن ها مورد بررسی قرار میگیرد.