روش هاي مختلفي براي درون يابي بر اساس داده هاي نقطه اي حاصل از ايستگاههاي باران سنجي وجود دارد. دقت و کارايي هر روش بسته به شرايط منطقه اي و وضعيت پوشش شبکه اندازه گيري بارش متفاوت است.دراين تحقيق کارايي روش های ميان يابي در تخمين ميانگين بارندگي محدوده مطالعاتي استان گلستان مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور 82 ايستگاه باران سنجي مورد استفاده قرار گرفت. براي بررسي خطاي هر روش ميان يابي و انتخاب بهترين روش ،از فن اعتبار سنجي متقابل استفاده شد. هم چنين جهت مقايسه آماري مدل ها از مقادير ريشه متوسط مربع خطا ها (RMSE) ، ميانگين مطلق خطا (MAE)وانحراف نتايج (MBE)استفاده شد.با توجه به توپوگرافي خاص منطقه و عدم پراکنش مناسب ايستگاه هاي سنجش بارندگي دقت روش هاي مورد استفاده کاهش يافته و در نتيجه سبب افزايش مقدار شاخص RMSE افزايش گرديده است.با مقايسه روش هاي درون يابي مورد بررسي، روش توان دهي عکس فاصله با توان 1.3، به عنوان مناسب ترين روش درون يابي داده هاي بارندگي در محدوده مورد مطالعه تشخيص داده شد. همچنين با روش منتخب، نقشه ي هم بارش منطقه ترسيم و از روي آن ، ميانگين بارندگي منطقه 51.48 ميلي متر بدست آمد.