اطلاع از کاربری ها و نحوه تغییرات آن در گذر زمان یکی از مهم ترین شاخص ها در برنامه ریزی حوزه های آبخیز محسوب می شود. از این رو برنامه ریزان همواره به دنبال مدل هایی بوده اند که گسترش کاربری شهری را به خوبی شبیه سازی کنند. در این مقاله هدف این است که مدل های Urban-CA، CLUSE_S، CA-Markov، زنجیره های مارکوف، مدل رگرسیونی بر پایه های روش های سلول خودکار در جهت شبیه سازی تغیرات کاربری اراضی مورد بررسی و مقایسه قرار گیرد، ضمن اینکه روشهای مختلف اعتبار سنجی مدلها نیز بررسی خواهد شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد گرچه توسعه شهری امری به غایت پیچیده و پیش بینی آن دشوار است ولی با انتخاب صحیح مهمترین عوامل تأثیرگذار بر آن و استفاده از مدلی که دارای قابلیت انطباق بالایی باشد می توان تا حدود زیادی توسعه های آتی را پیش بینی کرد. در کل می توان به این نتیجه رسید که مدل CLUE_S قابلیت تحلیل و ارزشیابی، پیش بینی و شبیه سازی الگوهای رشد و گسترش فضایی_کالبدی شهرها را دارد. مدل Urban-CA که شهرها را به صورت اجزاء کوچکتری به نام پیکسل تقسیم می کنند و قوانین خاصی را براي تک تک این اجزاء اعمال می کند و مزیت اصلی مدل سازی توسط CA-Markov ، جامع بودن و پیش بینی تغییرات و اعمال رتبه مناسب با استفاده از چند معیار تصمیم گیری است.