با نگاهی به معماری معاصر ایران می توان دریافت که نمونه هایی در معماری این دوره وجود دارد که بر اساس نوع شاخص ها و مولفه های نقد معماری ، می توان آنها را به جریانی ویژه در معماری ایران – نه در انطباق کامل با معماری غرب وابسته دانست تغییر اجتماعی در زندگی انسانها موضوع جدیدی نیست چیزی که جدید است عمومیت یافتن تغییرات است و اینکه یک نسل دانش جدید ما در مورد دنیای طبیعی، همه دانش طبیعی گذشته را دربر می گیرد، واژگون می سازد و تکامل می بخشد. بسیاری از مشکلات ، از دگرگونی و رشد فهم ، مهارت و قدرت ما سرچشمه می گیرد، اینها تغییراتی هستند که می توانند انسان را از گذشته بیهوده رها سازند و در عین حال ما را در رنجی عمیق فروبرند و از اینجاست که انسان مجبور به نوعی برنامه ریزی در خصوص شناخت تغییرات اجتماعی است. جهان مدرن در مقابل دنیای کهن ،منظر متفاوتی از هستی عرضه می دارد که برخاسته از باورهای عقلی و انسان مداری است. در جهان مدرن ،داوری های ارزشی بر اساس این باور های جدید تعریف می شود. شروع چنین تفکری از زمانی است که انسان بعنوان محور سنجش تمام ارزش ها مطرح گردید. از زمانی که توجه به ذهن و تفکر عقلانی بعنوان مبنای ارزیابی پدبدهای جهان مطرح شد، باور به عقل که در این دوره جانشین تفکرات ذهنی و روحانی دوران قرون وسطا گردید . انسان را به عنوان نماینده عقل و اندیشه ، محور همه چیز قرار داد.انسان مداری ، که بعدها مبنای شکل گیری جامع مدرن شد ، ریشه در همین جایگزینی دارد.در پژوهش حاضر با مطالعات کتابخانه ای به بررسی جریان های مدرن در کشورهای آسیایی ،پرداخته شده است.