زیبایی جاذبه‌ای است ازلی،که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است. درک زیبایی موهبتی است الهی و جایگاهی ذهنی که به عینیت می‌انجامد و هنر بدون آن کالبدی است بی‌روح و خالی از جاذبه. معماري به عنوان ظرف فعاليت ها و حيات و زندگي جامعه، بيشترين ارتباط را با انسان برقرار نموده و جسم و ذهن او را تحت تاثير قرار مي دهند. انسان تقريبا در تمام عمر خويش در فضا و مكاني ساخته شده زندگي و فعاليت مي كند؛ مدام احساس محصور بودن دارد؛ قسمت اعظم فعاليت او در مسيرها و در بين عمارات و فضاهاي انسان ساخت انجام مي شود؛ و به طور مداوم اطلاعاتي را از محيط اطراف خود دريافت مي كند. در مقاله‌ی حاضر محور اصلی سخن تبیین مفهوم تزیینات هنری با تکیه برکاشی کاری از منظر زیباشناسی در مکتب اسلام است. از چنین منظری در معماری و فضاهای ساخته‌شده برای انسان نگریسته می‌شود که تجلی روح زیبایی آن فرایندی معنوی و جلوه‌ای ظاهری‌ دارد.