فضای سبز به عنوان یکی از مهمترین عناصر پایدار شهر، در صورت توجه به استانداردهای زیست محیطی و پراکنش مناسب آن در ارتباط با فاکتورهایی چون جمعیت، تراکم و مساحت، نتیجه مثبتی بر بهبود کیفیت زندگی و نشاط مردم خواهد داشت. ولی در شرایط حاضر افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی، کمبود فضای سبز و نیز توزیع نامناسب آن در سطح شهر، باعث نزول تدریجی کیفیت زندگی و سلامت افراد شده است. با توجه به اینکه شهر لنگرود، واقع در استان گیلان و از شهرهای پر تراکم کشور است، بررسی و تحلیل توزیع مکانی فضای سبز در سطح شهر و میزان کمبود و مازاد آن و مشخص کردن عملکردهای مختلف فضاهای سبز و سرانه آن امری ضروری است. به گفته ارد: «روان رنجور، با زندگی در زیستگاه سبز، دوباره پیوند خواهدزد.»
پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش تحقیق آن کمی است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و تحلیل ها بر مبنای محاسبه از طریق فرمول است. به نظر می رسد نتایج حاکی از آن باشد که مساحت فضای سبز در شهر لنگرود با توجه به استاندارد سرانه فضای سبز در ایران با کمبود مواجه است و پراکنش و توزیع آن در سطح شهر متناسب با استانداردهای معمول به ویژه جمعیت نیست. در این مقاله، هدف ارزیابی کمی فضای سبز لنگرود و بررسی میزان کمبود این کاربری و ارائه شرایطی برای مقایسه سرانه وضع موجود فضای سبز شهر، با سرانه های استاندارد مطرح شده در این خصوص می باشد.