با گسترش روز افزون جمعیت و رشد شهر ها که باعث نابودی فضاهای سبز شهری و از سوی دیگر دلیلی برای ساختن آپارتمان های مسکونی شده است و در همین راستا با ساختن چنین واحدهای آپارتمانی، حیاط جایگاه خود را از دست داده است و دیگر فضای سبز در ساختمان های ما جایی ندارند.این امر مارا برآن داشت که در راستای احیای نمای پنجم که امروزه به علت ساختن ساختمان های بلند مرتبه به نمایش گذاشته می شوند و همچنین با باز آفرینی حس هویتی و این بار با استفاده از حس فضایی در معماری گذشته ما و برآوردن نیاز طبیعی هر انسان به فضای سبز این بار موقعیت برای معماری پایدار ایجاد شود که چندیست دغدغه معماران است. هدف از این تحقیق شناخت عناصر هویت بخش باغ ایرانی و عوامل موثر در پایداری بنا بوده است. امید است که باری دیگر باغ ایرانی در مقیاس بام باغ به معماری ما بازگردانده شود.