این مقاله درصدد است تا تأثیر فرم و برخی از عوامل تأثیر گذار در حس تعلق به مکان را مورد مطالعه قرار دهد . فرم امروزی به نوعی از المانها و ساختمانها اطلاق می شود که اساساً بدون توجه به زمینه گرایی و در نظر گرفتن سهم و اعانت جغرافیای انسانگرا و رعایت معماری شکل گرفته است . مسلماً خصیصه اصلی هر اثر معماری این است که فضای برای زندگی عرضه می کند، اما این فضا باید با فرم های ساخته شده باشند، تا بتوان گفت که مکان هستند. حس مکان به احساس تعلق به مکان که ناشی از تنوع است اشاره دارد. یکی از معانی مهم و مؤثر در ارتباط انسان و محیط که مورد توجه طراحان بوده است، حس تعلق می¬باشد. حس مکان، عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری، با متغیرهای فرهنگی، اجتماعی افراد می گردد. رفتار افراد در فضاهای جمعی به خودی خود ناشی از تأثیر حس تعلق به مکان می باشد که در این راستا بررسی تأثیر فرم های معماری بر رفتار افراد جامعه ، در این پژوهش سه فرضیه مطرح شده است که عبارتند از: 1) فرم های فضایی و بدون محتوی در طراحی شهری فضاهای جمعی برحس تعلق شهروندان جامعه تأثیرمی گذارد. 2) امنیت و آرامش محیطی، یکی از عوامل احساس تعلق به مکان شهروندان می باشد. 3) عوامل اقتصاد، فرهنگ، می تواند بر حس تعلق شهرواندان یک منطقه تأثیر گذار باشد. روش تحقیق استفاده شده، روش تحقیق همبستگی می باشد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه با روش طیف لیکرت، گردآوری شده و نتیجه را از روش رگرسیونی و با استفاده از نرم افزار مینی تب آنالیز شده است. نتایج به دست آمده از پرسش نامه ها نشان داد که عامل اقتصاد بیشترین تاثیر را در حس تعلق به مکان برای شهروندان داشته است.