حس تعلق فضایی در خصوصی ترین فضای معماری بشر، از دیرباز تاکنون همواره مطرح بوده است. خانه اصلی ترین مکانی است که آدمی در طول زندگی خود از ابتدا تا کنون با آن سر و کار داشته بنابراین نقش فضایی آنرا می توان از پراهمیت ترین و موثرترین فضاها در روح و روان آدمی دانست، به گونه ای که ایجاد حس تعلق و القای آرامش فضایی آن می تواند نقشی تأثیرگذار در فرد و در نهایت روح جامعه داشته باشد.
از مهمترین عوامل احساس تعلق، عناصر معمارانه ای است که سازنده فضا و مکان می باشد و نقش بسزایی در این امر دارند. بررسی این عناصر در هویت بخشی و احساس تعلق به خانه های امروز و متناسب نیاز این دوره هدف اصلی این مقاله می باشد.
فقدان حس تعلق به فضاهای برخی خانه های امروزه، با توجه به انبوه سازی و روند غیرقابل کنترل ساخت خانه و گمگشتگی مخاطبان این خانه ها و اهمیت آن به عنوان اولین فضایی که آدمی احساس تعلق را در آن تجربه می کند، از دغدغه های علم معماری و معماران اکنون می باشد. و فقدان آن آشفتگی انسان امروزه را به همراه دارد در نتیجه بازنگری به نقش عناصر معمارانه هویت ساز این فضاها در خانه و القای حس تعلق از ضروری ترین اهداف پرداخت به این موضوع می باشد.
این پژوهش گامی دیگر در مسیر شناخت و بررسی عوامل تأثیرگذار در الگوهای طراحی شده توسط متخصصان است. نتایج حاصله حاکی از نقش برجسته این عناصر در ایجاد حس تعلق فضاست. با بازنگری در نقش و کاربرد عوامل زیبایی شناسی عناصر معمارانه می توان روحی تازه ای در فضاهای مرده صرفا کاربردی خانه ها، دمید و این جریان احساسی می تواند افزایش دهنده حس تعلق فضایی عناصر معمارانه باشد.