با توجه به رشد روز افزون جمعیت در جهان بالاخص در ایران و با توجه به کمبود منابع انرژی تجدید ناپذیر و نیاز به صرفه جویی آن،نیاز به طراحی سکونتگاه هایی همسو و همساز با اقلیم مورد توجه طراحان قرار می گیرد.سکونتگاهی که علاوه بر تامین نیازهای انسان امروزی،منابع و محیط زیست آیندگان را به مخاطره نیندازد. استفاده از شیب طبیعی،حد اکثر استفاده از باد مطلوب و نور مطلوب، استفاده از مصالح بوم آورد همساز با اقلیم، جهت گیری مناسب ابنیه و بازشوها،متناسب بودن ابعاد بنا و ... نمونه هایی از تمهیدات مردمان آن زمان در دو روستای ماسوله و کندوان در دو اقلیم متفاوت بوده که میتوانیم به عنوان الگو در معماری امروز خود از آن استفاده کنیم.