امروزه محيط زيست، صرفه جويي در مصرف انرژي هاي فسيلي و توسعه پايدار به مباحث بسيار مهم و رايج در سطح بين المللي تبديل شده اند. به طوري كه حفظ منابع انرژي، جلوگيري از آلوده كردن زمين و محيط زيست، كاهش ميزان مصرف انرژيهاي فسيلي و هم زيستي با شرايط طبيعي و اقليمي مبدل به يكي از مهمترين تدابير در معماري و شهر سازي شده و معماران وشهرسازان را ملزم به رعايت اصول و قواعد خاصي در زمينه ساخت و ساز مي كند. در این مقاله سعی شده است ابتدا به معنای لغوی پایداری، تعاریفی راجع به پایداری و معماری پایدار بیان شده و در ادامه اهداف اصولی و شاخصه های معماری پایدار و همچنین کاربرد آن در طراحی یک بنا مورد بررسی قرار گرفته است. و با توجه به بررسی عناصر موجود در خانه ها و فنون به کار رفته در آنها بتوانیم معماری بومی ایران را در اقلیمهای متفاوت با توجه به پایداری محیط و صرفه جویی در مصرف انرژی بررسی نموده و معایب معماری جدید در هر اقلیم را از نظر مواردی همچون به کارگیری مصالح ناهماهنگ با شرایط منطقه، طراحی نامناسب بنا، عدم صرفه جویی در مصرف انرژی و تخریب محیط به صورت اجمالی مورد ارزیابی قرار دهیم. در انتها به جمع بندی و ارائه راهبردهایی در صرفه جویی انرژی در ساختمان با توجه به فناوری جدید می پردازیم.