درک چنین تاثیری از طرفی به درک متقابل هنر معماری سنتی و خاستگاه آن و از طرف دیگری به شناخت مبانی و مبادی نقش‌های هندسی وابسته می‌باشد. از این رو «هنر اسلامی را که ریشه در وحی نبوی دارد در زمره‌ی هنرهای«مینوی و قدسی» به شمار می‌آورند.» (ضمیران،1380،26) و علت آن را این می‌دانند: که واجد «منش و ماهیتی فرا طبیعی است»(همانجا). به اعتقاد تیتوس بورکهارت«صورت چنین هنری نیز باید از فرم‌های مینوی و روحانی برخوردار باشد.» هنرهای سنتی برای ظهور و بروز ویژگی‌ها و خاستگاه فرهنگی و هنری خویش در پی بستری است که تمام و کمال قابلیت پوشش استعدادهای آن را داشته و صورتی در خور و شایسته‌ی معنا و محتوای آن باشد. از سوی دیگر «هیچ مذهبی بدون هنر قادر به آفرینش فضایی مناسب برای نمودها و تجلیات زمینی خویش نخواهد بود.» بنابراین مادامی که دین و فرهنگی چنین پویا و ارزشمند (دین اسلام) در پی ظهور و بروز در ساحت هنر است، کدام ظرفیت‌ها و شاخه‌های هنری مجال حضور آن را فراهم می‌نماید. استفاده از نقوش هندسی و ارتقای کیفی منظرسازی ها به یاری اجزای هندسی در بناها درعین سادگی و قابلیت فهم صریح برکیفیت محیط زیست تاثیر می گذارد.