هنر معماری در ایران از سابقه طولانی بر خوردار است. در گذشته معماران هنر دوست با تکیه بر سنت در معماری پدیده شگرفی را بوجود آورده اند که در بسیاری از موارد اصول آن ریشه هنر معماری جهان نیز شده اند. سنت از آن رو دارای ارزش است که هویت، خصوصیات مادی و انسانی شهر، منطقه، کشور، مکان و عالم را حفظ و تامین می نماید. معماری گذشته کتابی است که تاریخ کشور و تجدد همیشگی آن را بیان می کند. احترام به سنت عبارت است از ساختن منازل، شهرها و محیط با تمام شرایط زمان با توجه به پیش بینی آینده. از این روبه جاست که با تعمق و تحلیل در زبان معماری گذشته به رابطه ای تاثیر گذار با تاریخ دست یابیم و در نهایت به بیانی نو در معماری معاصر برسیم و سنت را به مثابه ی نردبانی جهت رسانیدن هنرمند به بام تعالی هنر ایرانی در نظر بگیریم، هنری که نه محصول گذشته است و نه مقلد از تصویر غرب، بلکه بر گرفته از آرا و اندیشه های زمانه و تجلی آن در فضای معماری امروز ایران است.