خاک های رمبنده خاک های غیر اشباعی هستند که درهنگام اشباع شدن کاهش حجم بسیار زیادی از خود نشان می دهند. این نوع خاک ها بیشتر در نواحی گرم و خشک یافت می شود و از ویژگی های مهم آنها چسبندگی در حد صفر، تخلخل زیاد و وزن مخصوص کم می باشد. در صورت عدم تشخیص به موقع این خاک ها و احداث سازه بر روی آنها، سازه احداث شده در هر لحظه از عمر خود که اشباع شود بنا به دلایل مختلف که بارزترین آن کاهش حجم بسیار زیاد خاک تحتانی است، دچار ضرر و زیان خواهد شد.از آنجایی که ایران جزء کشورهای دارای خاک رمبنده به حساب می آید تشخیص مناسب این خاک ها و نحوه برخورد با آنها می تواند تاثیر قابل توجهی در جلوگیری از خسارت ناشی از رمبیدن (فروریزش) خاک های رمبنده داشته باشد. نادیده گرفتن این پدیده می تواند آسیب های جدی در تاسیسات شهری و سازه ها را در پی داشته باشد. در سال 1387 کمیته ملی سدهای بزرگ ایران گزارشی با عنوان ( خواص ژئوتکنیکی خاک های فروریزشی و اهمیت آن از نظر پی سدها) ارائه کرد که به بحث در مورد خاک های رمبنده در دشت های مرکزی ایران پرداخته است. این گزارش خود موکد اهمیت بالای پدیده رمبندگی در کشور ایران می باشد.