بافت تاريخي شهر ساوه، گنجينه هايي از آثار تاريخي و فرهنگي را در خود جاي داده است كه با فرسودگي آنها علاوه بر ساختار كالبدي، هويت فرهنگي و تاريخي شهر نيز در معرض خطر نابودي قرار گرفته است. آنچه در اين نوشتار علمي بر آن تاكيد شده، آسیب شناسی سایت تاریخی مسجد جامع ساوه وبررسي عوامل موثر در فراموشی وبی توجهی به آن مي باشد. با توجه به اين مهم در اين مقاله با توجه به اهميت ملاحظات اجتماعي و اقتصادي در احياي بافت هاي فرسوده تاریخی اين عوامل مورد كنكاش و با استفاده از مدل راهبردي SWOT مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. نوع تحقيق كاربردي و روش آن توصيفي – تحليلي، روش گردآوري اطلاعات به دو صورت كتابخانه اي و پيمايش ميداني با استفاده از ابزارهاي پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده هدفمند مي باشد. پس از استخراج نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد با استفاده از نظرسنجي از خبرگان آگاه به موضوع و محدوده مورد مطالعه هر كدام از عوامل مدل SWOT وزن بندي و تجزيه و تحليل شدند. نتايج تحقيق بيانگر وجود پتانسيل بالاي اقتصادي به دليل نزدیکی به مراكزتجاري شهر و موقعيت برتر اقتصادي آن در شهر مي باشد كه نتايج تحقيق نشان مي دهد، عواملي از قبيل نبود روشهاي احياء و مرمت بافت محله، مهاجرت ساكنين بومي محله، ضروريات و نيازهاي جديد زندگي، سلب امنيت رواني، بيشترين تاثير را در فرسودگي اين بافت داشته اند، به طوري كه نقش قدمت را در فرسودگي كم رنگ نموده است.
در پايان با توجه به نتايج حاصل از تجزيه و تحليل ها، مهمترين استراتژي ها و راهكارهاي ارائه شده براي احياء و توسعه محله عبارتند از بهره گيري از ظرفيت و پتانسيل هاي اقتصادي محله، رويكرد گردشگري براي توسعه بافت به دليل پتانسيل بالاي آن و همجواري با مسجد جامع، تقويت نقش اقتصادي محله و جدانمودن بخش مسكوني از تجاري وخدماتی وفرهنگی از جمله راهكارهاي پيشنهادي در اين پژوهش است.