روش آموزش طراحی در دانشکده های معماری مختلف ایران تفاوت چندانی با هم ندارند و هر یک از اساتید با توجه به تجربه و توان عملی خود، هدایت هر آتلیه را در یک بازه زمانی به عهده می گیرند. البته تلاش هایی در جهت رونق بخشیدن دوباره به آتلیه ها صورت گرفته است، اما هدف نهایی آن ها برقراری کامل و مجدد نظام آتلیه ای نیست بلکه صرفا کوششی در راستای بهره گیری از برخی سنت های خوب گذشته و ترکیب آن ها با ملزومات و مقتضیات زمانه است تا موجب افزایش اعتبار آتلیه ها و بازگرداندن شور و نشاط به آن ها شود. در حالیکه الگوهای آموزش معماری در غرب، همواره توانسته است، روندی موفقیت آمیز را در پرورش معماران در پیش گیرد. در این نوشتار با بررسی مختصری از تاریخچه و روند تکامل آموزش مدرن معماری، سعی شده است، تا به سیر تکاملی آن پی برده و از نکات مثبت آن استفاده شود. با این هدف پس از بررسی مختصر تاریخچه مدرسه بوزار، مدرسه باهاوس، جنبش 1968 در فرانسه و تاریخچه شکل گیری دانشکده های معماری در ایران، به روند آموزش امروز معماری در سه دانشگاه مطرح ایران از جمله دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، دانشکده معماری دانشگاه شهید بهشتی و دانشکده معماری دانشگاه علم و صنعت و همچنین شیوه های آموزشی در دو دانشگاه موفق دنیا، AA در انگلستان و SCI-Arc در آمریکا پرداخته شده است. امید آن می رود که این مقاله آغازی برای رفع کمبودهای موجود در سیستم آموزش معماری ایران به منظور هویت بخشیدن به معماری نه از جنبه های ظاهری و کلیشه ای بلکه از جنبه های معنایی و کاربردی باشد. در نهایت پیشنهاد می شود با گذاشتن بازدید از مکانهای متعددی که از حیث معماری ایرانی بسیار درخور توجه اند، دانشجو را با هویت معماری ایرانی آشنا نمود و آموزش را از قالب تئوری، خارج و آن را برای نسل امروز ملموس‌تر ساخت تا امکان بهره گیری از پیشینه چندین هزار ساله معماری ایرانی به عنوان منبع غنی از کاربردهای سودمند در طراحی فراهم گردد.