ﻫﺪف از اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮرﺳﯽ معماری بومی با بهره گیری از روش های غیر فعال در ﻣﻨﻄﻘﻪ مورد مطالعه (ﺷﻬﺮ دهگلان از توابع سنندج در استان کردستان)، و بهره گیری از معماری بومی در جهت رسیدن به معماری پایدر و بطور خاص بهبود رویه مصرف انرژی های فسیلی می باشد. با توجه به دلایلی همچون سريع سازي، كوچك سازي، ارزان سازي و الگو برداری اشتباه از معماری دیگر اقلیم ها، یافتن اصول معماری ذکر شده در منطقه مورد مطالعه بسیار کمرنگ می باشد لذا در تحقق این امر به معماری روستاهای اطراف مراجعه شده.روش بررسی به صورت روش تحلیلی توصیفی بوده و اطلاعات موجود در این تحقیق به صورت میدانی وکتابخانه ای و همچنین ارائه پرسشنامه های مربوطه و همچنین اطلاعات مربوط به سازمان های ذیربط (هواشناسی، سازمان میراث فرهنگی، فرمانداری) جمع آوری شده است. امید است نتایج حاصله در طراحی های آینده مدنظر قرار بگیرد.