امروزه با توجه به افزایش بی رویه انرژی های تجدید ناپذیر وکاستی ها و معضلاتی که در زمینه حفظ و استفاده بهینه از انرژی با آن مواجه هستیم و همچنین توجه به بهینه سازی فضاهای معماری و تغییر نیازهای عملکردی باید به دنبال تعریف نوینی از معماری با عنوان معماری پایدار باشیم .با توجه به اینکه ساختمان های مسکونی جزو بالاترین مصرف کنندگان انرژی های تجدیدناپذیر به شمار می آیند بهینه سازی مصرف با توجه به اصول معماری پایدار مورد توجه قرار می گیرد. راه حل رسيدن به يك معماري پايدار اين است كه بايد رابطه تنگاتگي بين عناصر ساختماني و نوع طراحي معماري ساختمان ها با بهره گيري از انرژي هاي پاك محيط زيست و صرفه جويي در مصرف منابع وجود داشته باشد. هدف از معماری پایدار استفاده از انرژي هاي تجدیدپذیر نظیر انرژي خورشیدي، بادي، زمین گرمایی، هیدروژن و طراحی بام های سبز و... به جاي انرژ ي هاي حاصل از سوختهاي فسیلی ، توسعه محیط طبیعی و حذف یا کاهش مصرف مواد سمی و آسیب رسان بر طبیعت در صنعت ساختمان سازی می باشد . هدف از این پژوهش معرفی انرژی های تجدیدپذیر و کاربرد آن ها در طراحی معماری در جهت کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر می باشد.