یکی از جدی ترین تهدیدهای زیست محیطی اکوسیستم¬های آبی پدیده پدیده ی پرغذایی دریاچه یا اوتریفیکاسیون است که فقط در دریاچه ها، خلیج ها، حوضچه های تثبیت و بعضی اوقات در رودخانه¬هایی که با سرعت کم در حرکت می باشند رخ می دهد. اتروفیکاسیون دلالت بر غنی شدن پیکره آبی به وسیله مواد آلی ورودی و یا روانآب سطحی حاوی نیترات و فسفات دارد که به طور مستقیم رشد جلبک ها و دیگر گیاهان آبزی را کنترل می کند. پروسه اوتریفیکاسیون به طور طبیعی اما آهسته و با دورۀ بالاتر از صد سال اتفاق می افتد اما فعالیت های انسان فرایند اوتریفیکاسیون را تسریع می کند .درياچه ی زریوار به مانند نگینی در غرب ایران در میان جنگل های رشته کوه زاکرس در دو كيلومتري شمال غربي شهرستان مريوان در ارتفاع 1285 متري از سطح دريا قرار دارد. این دریاچه به دلیل اینکه در فاصله ی بسیار کمی از شهرستان در حال رشد مریوان قرار دارد، به شدت در حال آلوده شدن به انواع مختلفی از آلودگی هاست. بخش بزرگی از فاضلاب شهرستان مریوان وارد این اکوسیستم آبی می شود، علاوه بر این تعدادی از روستاهای اطراف دریاچه انواع مختلف آلودگی های خود را که شامل فاضلاب انسانی و حیوانی است را وارد دریاچه می کنند و همین امر به بزرگترین فاجعه برای این اکوسیستم تبدیل شده است به طوری که اگر چنین روندی بدون مدیریت و نظارت لازم ادامه یابد بدون شک پدیده ی پرغدایی در این دریاچه در آینده ای نزدیک اتفاق می افتد.