این پژوهش به دنبال یافتن ریشه ای مشترک در معماری و موسیقی است. آنچه در هر دو هنر مشترک باشد و راهی برای ارتباط با مخاطب قرار گیرد و مخاطب از آن طریق، پیوندی را میان این دو هنر احساس نماید. پژوهش هایی تا کنون در این زمینه انجام شده است که تنها به روابط سطحی و ظاهری بسنده کرده اند و تعدادی نیز در جهت پیدا کردن اصول عمیق تری برآمده اند، اما پژوهش حاضر در نظر دارد با بررسی های دقیق در منابع مختلف، پیوندی را معرفی کند که نقطۀ بنیادین اشتراک این دو هنر باشند. بررسی پیشینۀ پژوهش نشان می دهد که تحلیل این هنرها از منظر زیبایی شناختی می تواند راه مناسبی برای نزدیک شدن به مقصود باشد، به همین علت دیدگاه زیبایی شناسی در این روند، مورد تمرکز قرار گرفته است. هدف از این پژوهش نزدیک شدن به پاسخ این پرسش هاست که چگونه معماری و موسیقی از منظر زیبایی شناختی به یکدیگر مرتبط می شوند؟ آیا تناسبات زیبایی شناختی می توانند ریشه ای بنیادین در این هنرها محسوب شوند؟ به همین منظور، پژوهش بر مباحث ریاضیات در موسیقی و ریاضیات در معماری تمرکز کرده است و این تمرکز نتایجی را به دست داده که موجب کنکاش در طبیعت و بررسی قوانین ریاضی موجود درآن شده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات لازم بر اساس مطالعات اسنادی گردآوری شده اند. بررسی‌های انجام شده در این روند، نشان داده است که تناسبات و روابطی ریاضی وجود دارند که در موسیقی، معماری و طبیعت مشترک اند و این امر با تحلیل و بررسی دقیق و علمی در این نوشتار، کاملاً مشخص شده است. وجود این روابط و تناسبات به صورت یک نظم بنیادی در طبیعت و نمایان‌شدن آن ها در شکل گیریِ اساسِ خوشایندی در معماری و موسیقی، نشان از یک پیوند ریشه ای در این سه مقوله دارد.