موضوع توسعه پایدار چند دهه‌ای است که در حوزه معماری و شهرسازی توسط محققان مختلف در سراسر دنیا بیان گردیده است. معماري سنتی ایران داراي ویژگی هاي خاصی می باشد که مسایل زیباشناختی و زیست محیطی را در طراحی خود در نظر گرفته است. این اصول در ابنیه سنتی ایران مانند خانه هاي مسکونی و در فضاهاي شهري مانند بازار، مسجد و مدرسه دیده می شود. معماري پایدار سعی می نماید آسایش را براي کاربران از نظر اقتصادي، اجتماعی و محیط زیست فراهم آورد.. امروزه با مطالعه بعضی از فضاهای سنتی، به اثبات رسیده که بسیاری از آنها با توجه به ملاحظات زیست محیطی و توسعه پایدار احداث شده‌‌اند و اصول پایداري بر طراحی آنها حکم فرما می باشد. بسیاری از اصول طراحی سنتی با معماری و شهرسازی پایدار مطابقت دارد شهرها در گذشته دارای طرح و بافت فرهنگی اجتماعی خاصی بودند. در این شهرها روابط و کنش¬های اجتماعی و خصوصیات فرهنگی، نوعی پویش درونی به وجود می آورد اما تغییرات در شهر ها در چند دهه اخیر، منجربه گسست و انقطاع شهر با این گذشته شده و شالوده های کهن ارتباطات درون شهری و معماری و به طور کلی طرح و بافت نظام اجتماعی فرهنگی از هم گسسته شده است (حبیبی، 1378، 52)با بازخوانی اصول پایداري که در عناصر معماري و شهري در ایران استفاده شده است؛ می توان به ارتقا کیفیت معماري معاصر در ایران کمک نمود. در این مقاله سعی بر آن است که به بررسی شاخص های پایداری در بازار ایرانی به عنوان یک عنصر پایدار شهري پرداخته شود. به منظور دستیابی به این هدف ابتدا مفاهیم مرتبط با معماري پایدار و اصول آن را بررسی وسپس به بیان اصول معماري پایدار که در بازار از آن استفاده گردیده پرداخته می شود.