دسترسی کشورهای درحال‌توسعه به انواع منابع جدید انرژی، برای توسعه اقتصادی آن‌ها اهمیت اساسی دارد و پژوهش‌های جدید نشان داده که بین سطح توسعه یک کشور و میزان مصرف انرژی آن، رابطه مستقیمی برقرار است. با توجه به ذخایر محدود انرژی فسیلی و افزایش سطح مصرف انرژی در جهان فعلی، دیگر نمی‌توان به منابع موجود انرژی متکی بود. بدیهی است که این‌گونه روند توسعه، بدون برنامه جامع و مدرن، صحیح و پایدار نخواهد بود. تدوین راهبردی جامع جهت بهره‌وری بهتر از انرژی در کشور، خصوصاً در حوزه برنامه ریزی توسعه منطقه ای، مستلزم شناخت کامل وضعیت کنونی و تعیین دقیق وضعیت مطلوب آن در جمیع جهات است، زیرا هر گونه اقدام عمران منطقه ای در جهت توسعه منطقه رابطه مستقیمی بامیزان مصرف انرژی خواهد داشت. شهرستان دماوند یکی از مناطق جغرافیایی استان تهران و دارای 5 دهستان، 5شهر و 111روستا می باشد. این محدوده که از 4 منطقه شهری تشکیل یافته، از پتانسیل های محیطی متفاوتی برخوردار است. مقاله حاضر به بهره گیری از انرژی های نوین به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه پایدار در منطقه دماوند پرداخته و تاثیر این پتانسیل را در برنامه ریزی سکونتگاه های شهرستان مورد بررسی قرار داده است. نتایج ارزیابی ها نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه دارای شرایط مستعدی جهت بهره گیری از انرژی های نویت به منظور توسعه سکونت گاه ها و توسعه اقتصادی منطقه می باشد.