رشد سریع جوامع شهرنشین و افزایش بی رویه سکونتگاه های شهری در گروی تخریب، آسیب، و یا نابودی پتانسیل های محیطی و طبیعت بستر است. اکوسیستم شهری بعنوان یک سیستم پیچیده عظیم، مقادیر زیادی از فاکتورهای مختلف شامل محیط های حیاتی و غیرحیاتی، منابع تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر، انسان ها و دیگر موجودات زنده، فرآیند تولید، فعالیت مصرفی و ... را در سطحی محدود جمع آوری می کند. امروزه چالش های محیط زیست و زیرساخت های شهری به عنوان یک مسئله جدی در مقابل شهروندان و مدیران شهری و تصمیم سازان عرصه زندگی مدنی قرار گرفته است. هدف از این مقاله مفهوم ارزیابی سلامت اکوسیستم های شهری برای مدیریت شهری در 26 شهر که در مناطق مختلف چین قرار داشتند، شامل پکن، شانگ های، گوانگژو، یتانجین، زی آن، کینگادائو و غیره) بوده است.این مطالعه از نوع مروری می باشدکه با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مقاله های معتبر گردآوری شده است. نتایج حاصله از این تحقیق نشان داده است که به منظور اجرای مؤثرتر ارزیابی تئوری سلامت اکوسیستم شهری در مدیریت عملی شهری، لازم است رابطه بین وضعیت سلامت اکوسیستم شهری براساس ویژگی های متابولیسم داخلی و عملکرد خارجی اکوسیستم شهری مشخص شود. 11 شاخص برای توصیف عملکرد اکوسیستم شهری از جنبه های شرایط منابع، تمدن اجتماعی، توسعه اقتصادی و ظرفیت زیست محیطی انتخاب می شود. آنالیز ارتباط بین وضعیت سلامت اکوسیستم شهری براساس شاخص Emergy از دید جریان های ماده و انرژی و وضعیت اکوسیستم براساس 11 شاخص برای یافتن رابطه بین بنیان بیوفیزیکی داخلی و عملکرد خارجی اکوسیستم شهری بکار می رود. اساس منابع و سطح توسعه اقتصادی با وضعیت سلامت اکوسیستم شهری براساس شاخص Emergy ارتباط دارد که نشان دهنده این است که اندازه گیری میزان بهره برداری و استفاده بهینه و مؤثر از منابع، تنظیم الگوی توسعه اقتصادی و ساختار صنعتی می بایست توجه بیشتری به بهبود سطح سلامت اکوسیستم شهری و بهینه سازی مدیریت اکوسیستم شهری داشته باشد.