از پیامدهای رشد سریع و بی سابقه جمعیت ودرنتیجه گسترش وتوسعه بی رویه شهرها، ‌بروز انواع الودگی های محیطی، ‌تخریب چرخه های زیستی، ‌استفاده نادرست از زمین وانرژی وایجاد ساختارهای نامناسب شهرس است که سبب شده اصلی به نام پایداری در کلیه زمینه های زیستی مطرح شود. یکی از مهم ترین عوامل آلودکننده محیط زیست درجهان و به خصوص در کشور ما ایران، ‌مصرف انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی، ‌برای تهیه آب گرم مصرفی وتامین گرمای فضای خانه است، ‌که با هجوم روز افزون انسان ها از روستاها به شهرها به تعداد مصرف کنندگان سوخت های فسیلی افزوده می شود با اجرای اصول پایداری محیطی می توان با این مشکل مبارزه کرد آن چه که از مفهوم معماری همساز با اقلیم بر می آید، ‌درواقع هدف از این موج نو پا در معماری تامین آسایش نوری و حرارتی در ساختمن بدون استفاده از سوخت های فسیلی و درنتیجه تحمیل آلودگی کم تر به محیط زیست است. با نگاهی به طبیعت می توان الگوهای هوشمندانه و کم هزینه ای برای بهره گیری از شرایط اقلیمی هر منطقه در طراحی معماری وکاهش مصرف انرژی در ساختمان برگزید. مقاله حاضر که براساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی صورت گرفته است به بررسی مفهوم پایداری و اهداف آن می پردازد. هم چنین بیان ویژگی های بناهای همساز با اقلیم در پهنه معماری خیلی گرم ونیمه مرطوب از موضوعات شاخص دیگری است که در این پژوهش به آن پرداخته می شود.