در این تحقیق اثر فاضلاب بر برخي خصوصيات فيزيکي خاک در قالب طرح كاملاً تصادفي بررسی شد. تیمارها شامل چهار نوع آب آبیاری: فاضلاب خام (1W)، پساب تصفيه شده (2W) ترکيب 50 درصد فاضلاب خام و آب معمولي (3W) و آب معمولي (4W) بودند. بستر کشت شامل 12 عدد لايسيمتر حجمی با ابعاد 126 ×30 ×30 سانتیمتر بود كه پس از آماده‌سازی، گیاه ریحان در آنها کشت گردید. خاک درون لایسیمترها دارای سه لایه: فوقانی (بافت رسي)، لایه میانی (لوم رسي) و لایه پایینی (لوم رسي شني) بود. در پایان دوره کشت، نمونه¬های خاک از عمق 10- 5 سانتیمتری، جمع¬آوری و میزان هدايت هيدروليکي، مقادیر جرم مخصوص ظاهري و حقيقي و تخلخل آنها اندازه‌گیری شد. نتايج نشان داد كه نوع آب آبیاری اثر نوع آب آبياري بر هدايت هیدرولیکی، جرم مخصوص حقیقی و تخلخل در سطح یک درصد (01/0> p) و بر جرم مخصوص ظاهری خاک در سطح 5 درصد (05/0> p) معني¬دار می¬باشد. کاربرد فاضلاب، مقادیر جرم مخصوص ظاهري و حقیقی خاک را کاهش اما مقادیر تخلخل و هدايت هيدروليکي را افزايش داد. دامنه تغییرات هدایت هیدرولیکی، جرم مخصوص ظاهری، جرم مخصوص حقیقی و تخلخل کل در تمامی تیمارها بترتیب 28/34 -23/30 میلیمتر در ساعت، 428/1- 418/1 گرم در سانتیمتر مکعب، 531/2 -563/2 گرم در سانتیمتر مکعب و 64/44- 57/43 درصد در نوسان بود، بطورکلی این نتایج بیانگر اثر فاضلاب و کمپوست بر افزایش هدایت هیدرولیکی خاک می‌باشد.