معماري و شهر به عنوان ظرف فعاليت ها و حيات و زندگي جامعه، بيشترين ارتباط را با انسان برقرار نموده و جسم و ذهن او را تحت تاثير قرار مي دهند. انسان تقريبا در تمام عمر خويش در فضا و مكاني ساخته شده زندگي و فعاليت مي كند؛ مدام احساس محصور بودن دارد؛ قسمت اعظم فعاليت او در مسيرها و در بين عمارات و فضاهاي انسان ساخت انجام مي شود؛ و به طور مداوم اطلاعاتي را از محيط اطراف خود دريافت مي كند.
يكي از مهمترين موضوعاتي كه، هم در زمينه تاثيرات متقابل انسان و محيط، هم در شناخت محيط، و هم در روند برنامه است كه ريزي و طراحي محيط مطلوب زندگي، نقشي شايان توجه را ايفا مي كند، موضوع «ادراك» است كه به تبع آن، موضوع «ادراک محیط» و «زیبایی شناسی» نيز زمينه هايي هستند كه در هر گونه اظهار نظري كه در مورد محيط انجام شود مي توانند مورد استفاده و استناد قرار گيرند. آنچه كه در اين مطالعه به آن پرداخته شده است، ادراك معنايي و به ويژه ادراك «زیبایی» و «هویت» است.