در راستای جریان های اجتماعی و مطالبات مدنی انسان ها در دوران معاصر،برای ایجاد (جوامعی آزاد با حقوق انسانی برابر، در بستری از کارکرد های مشترک غیر تحمیلی ،حول منافع،اهداف و ارزش های مشترک)، هنر نیز وجوه تازه ای می یابد. پس از این هنر تنها به وجود آورنده ی آثاری متعالی از دنیای درونی هنرمندو نگاه خاص او نیست، بله گاهی بازتاب خواسته ها یا آلام جامعه است.گاهی آگاهی دهنده و گاهی نقد کننده ی شرایط موجود جامعه است.گاهی پیشرو است و گاهی رهبری خرد جمعی را به عهده دارد.بدین صورت هنر می تواند به عنوان رسانه ای جمعی عمل کند.پیشرفت علم و تکنولوژی،دنیای رسانه ها را هر چه بیشتر پیچیده می کند،مفاهیمی چون چند رسانه (مالتی مدیا)، و رارسانه (متامدیا)، فرامتن (هایپرتکست)،فرارسانه (هایپرمدیا) و نظایر آن ها و معماری رقم می زنند.در این میان اثر معماری علاوه بر این که می تواند ستری مناسب برای حضور جمعی انسان ها، دیدارهای شهری و زمینه ساز ایجاد انواع شبکه های اجتماعی باشد، خود به گونه ای پویا، در کنش و واکنش دائمی، با مخاطب ارتباط برقرار می کند و می نواند در روند شکل گیری اجتمع و کیفیت آن تآثیر بگذارد.