بشر در طول تاریخ چهار دوره ارتباطی با طبیعت را تجربه نموده است. دوره های؛ ارگانیک، فرا ارگانیک، فرو ارگانیک و شبه ارگانیک مطرح شده است. موضوع نگهداری از زیست بوم و راه هایی برای هماهنگی با محیط پیرامون، از دیرباز در معماری ایرانی بعنوان طراحی اقلیمی مطرح بوده است .که امروزه بطور کامل و بعنوان اصلی مهم ومدرن و در قالب اصول معماری پایدار در جهان مطرح گردیده است. از آنجایی که بخش عمده ای از زیستگاه های انسانی را فضاهای مسکونی در بر می گیرد بنابراین؛ در قلمرو معماری، مسکن بعنوان اولین و مهمترین مسئله در پیشروی جوامع بشری مطرح می باشد. با توجه به مطالب فوق الذکر، هدف از مطرح نمودن این بحث، حساس شدن نسبت به محیط و یافتن نگاه معنا یاب به عناصر کالبدی و اقلیمی در فضاهای مسکونی و ایجاد بهترین تعامل و ارتباط میان انسان و طبیعت بکمک معماری، بمنظور دست یابی به اهداف محیطی است. با توجه به ماهیت پژوهش، در این تحقیق عمدتاً از روش تحلیل سیستمی استفاده می شود. و نوشته حاضر با درون مایه توصیفی – تحلیلی و با بررسی مدارک واسناد آرشیوی وکتابخانه ای وبا اقتباس از رساله کارشناسی ارشد با عنوان (طراحی مجموعه مسکونی طبیعت گرا با رویکرد به اصول معماری پایداردر شاهرود) صورت پذیرفته است.