امروزه با دخل و تصرف بی رویه انسان در محیط پیرامون و تهدید منابع طبیعی، آموزش و ارزیابی زیست محیطی به یک ضرورت تبدیل شده که عدم توجه به بنیادهای پایدار معماری سنتی ایران و عوامل گوناگون موثر بر آن پیکری فرسوده و ناپایداراز بافت شهری به جا گذاشته در همین راستا می بایست راه کارهای فراموش شده را شناسایی و با به روز نمودن آنها با توجه به تکنولوژی های موجود ساختمان های پایدار را طراحی نمود که اصول طراحی پایدار شامل: صرفه جویی در مصرف منابع، چرخه طبیعت حیات و طراحی انسان گرا می باشد که هدف ما از این آموزش دستیابی به آگاهی علمی درباره منابع محیطی، اصول اخلاقی، ارزشها و مهارت هایی در راستای اهداف توسعه پایدار و مشارکت مردم در تصمیم گیریها می باشد. این موضوع هر روز از اهمیت بیشتری برخوردار می گردد که سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی و ساخت سازهایی در آینده تعبیر کرد، آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان، بلکه با پایداری و حفظ زمین و منابع انرژی آن بدین ترتیب این گونه به نظر میرسد که پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن مواد و منابع در دسترس بیش از هدر دادن یا نادیده گرفتنشان، با کارایی بیشتری به کار گرفته شوند.