فضاهای گمشده و فضاهای بی دفاع محدوده های شهری هستند که در طراحی شهری نتوانسته اند هیچ ارتباط مثبتی با فضاهای اطراف و شهروندان برقرار نمایند. فضاهای زیر و اطراف پل های روگذر سواره در درون شهرها را می توان به عنوان این گونه از فضاها دسته بندی کرد. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از روش تحقیق میدانی- کتابخانه ای به معرفی اجمالی روانشناسی محیط، فضاهای مختلف شهری، فضاهای گمشده و بی دفاع در شهرها، پل های درون شهر و عملکرد آن ها در محیط شهر و روان مردم شهرها و راه های پیشنهادی برای افزایش کیفیت محیطی این فضاها از لحاظ روانشناسی محیط پرداخته شود. سپس پل سیدخندان تهران به عنوان نمونه موردی، مورد بررسی قرار می گیرد و در انتها با بیان طرح ساماندهی این پل نمونه ای از راهکارهای اجرایی در این زمینه و نتایج آن به صورت تصویر آمده است.