درمورد توسعه پایدار درچند دهه ی اخیرزیاد صحبت شده ودرعلوم مختلف تعاریف متفاوتی داده شده است،ولی درمجموع توسعه پایداریک مفهوم اکولوژیک است که برخلاف دیدگاه اقتصادی که طبیعت رامجموعه ای خود محور می داند- که محصولات مورد نیازما راتولید می کند- طبیعت رامجموعه ای اکوسیستم ها می بیند که درهم ادغام شده اند وانسان هم بخشی ازاین اکوسیستم است.لازمه تحقق مفهوم توسعه پایدار،برقراری ارتباطی متعادل وهم پیوند میان بعداجتماعی وفرهنگی انسان به عنوان نیروی ملاحظه گر والبته تاثیرپذیر،کالبدمعماری یاشهر به عنوان محیط مصنوع وطبیعت است.با توجه به اهداف و ابعاد توسعه و ويژگي هاي جوامع مختلف (امكانات، محدوديت ها و...)براي رسيدن به توسعه پايدار به ويژه پايدار ي شهري راهكارهايي بايد اتخاذ شود؛ از جمله آنهاتوسعه د ر سطح محله با توجه به مشاركت شهروندان مورد نظر است.برای نمونه،شهر مصدر که به گفته طراحان و برنامه ریزانش وابسته به سوخت های فسیلی نیست.انرژی مورد نیاز بخشهای مختلف ازطریق انبوه سیستم های فعال وهوشمند خورشیدی والکترونیکی تامین وکنترل می شودومیتواندبه تنهایی نیازهای خودرا تامین کند.