آهن فلزی حیاتی جهت انجام فعالیت های بدن است. اما واکنش با سایر مواد غذایی یا داروها، مانع جذب موثر آن در بدن می گردد. پوشش دار کردن (انکپسولاسیون) یکی از روشهای موثر در کاهش تعاملات آهن با سایر مواد است. در تحقیق حاضر برای رسیدن به این هدف از لیپوزوم به عنوان پوشش نانوذرات به دلیل ساختار فسفولیپیدی دو لایه و تشابه آن با غشاء سلولی، سمیت ذاتی پایین، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری و از پلی اتیلن گلایکول برای افزایش پایداری نانوکپسول های آهن استفاده شد. همچنین فروس فومارات به دلیل انحلال مؤثر در آب و دستگاه گوارش و جذب بالای آن در بدن به عنوان هسته نانوذرات انتخاب گردید. نتایج نشان داد نانوذرات سنتز شده با روش تبخیر فاز معکوس، دارای سایز کمتر ازnm 300 ، فرم کروی و پایداری بالا برای ورود به صنایع دارویی و غذایی می باشد. همچنین این محصول احتمالا مشکلات ظاهری و ارگانولپتیک ناشی از مصرف آهن را به حداقل می رساند.