در سالهای اخیر فناوری نانو به عنوان رویکردی نوین در تمامی علوم توجهات بسیاری را در کلیه ی عرصه های پژوهشی و صنعتی به خود معطوف ساخته و منشا دستیابی بشر به تحولات و نوآوری های شگرف و بدیعی شده است.باظهور این تکنولوژی و متعاقب آن نانو الیاف پلیمری ،استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار به منظور کاربرد پزشکی در مهندسی بافت توجه زیادی را به خود جلب کرده است در این میان می توان به پلیمر طبیعی ژلاتین به عنوان یک پلیمر زیست سازگار،زیست تخریب پذیر،آبدوست با قیمت ارزان که دارای ماهیت ضد سرطانی است و همچنین پلی کاپرولاکتان به عنوان پلیمری مصنوعی،زیست سازگار،زیست تخریب پذیر،آبگریز که دارای خواص مکانیکی عالی است اشاره کرد.که این دو پلیمر را میتوان به تنهایی و همچنین با یکدیگر به منظور تولید نانو الیاف با روش الکتروریسی به کار برد. باتوجه به خصوصیات ذکر شده و باتوجه به شباهتهای بافتهای بدن به نانوالیاف ،از نانو الیاف ژلاتین و پلی کاپرولاکتان درداربستهای سلولی مهندسی بافت و همچنین پوشش های زخم بندی به جهت درمان زخم استفاده شده است.این مقاله مروری بر توصیف نانو الیاف الکتروریسی شده بر پایه ی این دو پلیمر می باشد.