هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر انسجام خانواده بر رفتارهای پرخاشگرانه فرزندان می‌باشد. روش این پژوهش توصیفی- مقطعی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر پایه پنجم مشغول به تحصیل در دبستان‌های دولتی شهر ساری در سال تحصیلی 94-93 است که تعداد 254 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده‌اند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه انسجام خانواده سامانی (1381) و پرسشنامه پرخاشگری شهیم برای کودکان دبستانی (1385) استفاده شد. یافته¬های پژوهش حاضر نشان داد که بین انسجام خانواده با ابعاد پرخاشگری جسمی (0/28=r)، رابطه ای (0/34=r)، واکنشی (0/42=r) و پرخاشگری کل (0/41=r) در سطح معناداری (0/0001=p) همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که حدود 17 درصد از واریانس متغیر پرخاشگری توسط متغیر انسجام خانواده قابل پیش بینی است. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که انسجام خانواده به طور معناداری با پرخاشگری رابطه داشته و می تواند تا حدی آن را پیش بینی کند.