جامعه ایرانی جامعه ای است برخوردار از فرهنگ غنی ایرانی اسلامی که ارزش زیادی برای احترام گذاشتن به بزرگ ترها خصوصا سالمندان، قائل است و هنگامی که توانایی های سالمندان به لحاظ روحی و جسمی کاهش می یابد، خانواده را به عنوان نخستین نهاد اجتماعی که هر انسانی با آن برخورد دارد، به حمایت از سالمند فرا می خواند. اما در این میان با مرور زمان، خانواده نیز به عنوان یک نهاد دچار تغییراتی شده که آن را از ایفای این نقش همچون گذشته باز می دارد و بعضا سبب بروز مشکلات و چالش هایی برای سالمند و سایر اعضای خانواده می شود. در تحقیق حاضر ضمن بررسی عواقب بروز این چالش ها برای سالمندان در قالب سالمند آزاری و رهسپاری سالمندان به سراهای سالمندی به نقش حرفه مددکاری اجتماعی در کمک به سالمند و خانواده می پردازیم. روش مطالعه حاضر اسنادی است و نتایج، حاکی از این است که مددکاری با ایفای نقش های تخصصی خود از سویی سبب ارتقاء توان خانواده در برخورد با مشکلات سالمندان می شود و از سوی دیگر با ارائه طرح ها و برنامه هایی دولت را نیز به حمایت از سالمند و خانواده های مراقب و کمک به افزایش فعالیت های پیشگیرانه پیش از ورود به دوران سالمندی، ترغیب می کند.