علم مهندسی بافت ترکیبی از بیولوژی مولکولی و مهندسی مواد است. در بسیاری از کاربرد ها برای ایجاد یک عضو مصنوعی موقتی برای هسته زایی سلولی به یک داربست نیاز می باشد.برای پایدار سازی محیط پیرامون پلیمر و کنترل تخریب آن ترکیبات پایه با نانو کامپوزیت اضافه شده است.تخریب سریع و فعالیت زیستی خوب این نانو کامپوزیت ها را به یک ماده مناسب برای کاربرد های پزشکی ارتوپدی تبدیل کره است. افزودن ترکیبات بیولوژیک به یک زیست پلیمر سنتزی، روش مناسبی برای تولید یک داربست زیست فعال است که می توان آن را به عنوان سیستمی در نظر گرفت که همزمان ثبات مکانیکی کافی و میل ترکیبی سلولی بالایی را نشان می دهد. این نانو داربست محیط موضعی مناسبی برای سلول های پیوندی در زمینه رگ زایی و شریان زایی از طریق خوشه بندی سلولی، افزایش ضریب رگ زایی پیرامونی و تقویت زیست پذیری سلول بدون دست کاری ژنی یا ECM مصنوعی به وجود می آورد. در این مقاله ضمن معرفی این نانوکامپوزیتها، روشهای تولید و قابلیت کاربرد آنها بررسی میگردد.