مواجهه با سرطان موجب ايجاد بحران در ابعاد جسمي، رواني و معنوي مي شود. لذا آگاهی از ابعادی چون اميد به زندگی و اضطراب مرگ در سازگاري بيماران مبتلا به سرطان داراي اهميت زيادي می باشد و به متخصصان باليني در این حوزه توصيه مي شود كه در مراقبت از این بیماران این عوامل را مدنظر قرار دهند. این پژوهش با هدف بررسی نقش امید به زندگی در تبیین اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سرطان (پیشرفته و درمان پذیر) و افراد غیرمبتلا انجام شده است. این مطالعه به روش توصيفي و از نوع پژوهش های همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش متشکل از بیماران مبتلا به سرطان (پیشرفته و درمان پذیر) و افراد غیرمبتلا بود. نمونه آماری مورد استفاده در این پژوهش تعداد 100 نفر از بیماران سرطانی پیشرفته، 100 نفر بیماران سرطانی درمان پذیر مراجعه کننده به بیمارستان ها و مراکز درمانی خصوصی درمان سرطان شهر شیراز در سه ماهه اول سال 1393 و 100 نفر از افراد غیرمبتلا بوده كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب گردیدند. ابزارهای این پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه اميد به زندگي اشنایدر و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر که پس از تکمیل پرسشنامه های مربوطه و جمع آوری، داده ها کدگذاری و وارد نرم افزار spss گردید و با کمک آماره‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، میان امید به زندگی و اضطراب مرگ هر سه گروه رابطه معنادار منفی وجود دارد و داده های مربوط به پیش بینی اضطراب مرگ با استفاده از امیدبه‌زندگی، نشان می دهد که‌این متغیر پیش بین معناداری برای اضطراب مرگ در هر سه گروه مورد مطالعه می‌باشد.