با افزایش جمعیت در جهان و به دنبال آن مصرف بی رویه ی منابع غیرتجدیدشونده انرژی که عمدتا آلاینده های محیط زیست می باشند، بشر به-ویژه در دو دهه ی اخیر به دنبال راهی برای استفاده بیشتر و بهتر از منابع تجدیدشونده زیست پایه بوده است. هم چنین با توسعه صنعتی در زمینه نانوتکنولوژی، استفاده از خواص مفید این فناوری جهت بهبود ویژگی های کامپوزیت ها و دست یابی به محصولاتی با کیفیت بالاتر و نیز ارتقاء سیستم های مدیریتی و اقتصادی و جنبه های زیست محیطی، جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. در این مطالعه به بررسی وساخت نانوکامپوزیت های آلی- معدنی با بستره سلولزی حاصل از منابع گیاهی و باکتری پرداخته شده است. به طور کلی می توان از انواع منابع سلولزی به عنوان ماده آلی و از انواع ذرات فلزی به عنوان ماده معدنی دراین نانوکامپوزیت بهره مند شد. نانوکامپوزیت های فوق، زیست تخریب پذیر و زیست سازگار بوده، هم چنین دارای کاربردهای متفاوتی در زمینه داروسازی، الکترونیک، پزشکی، ذخیره انرژی و غیره می باشند. بنابراین استفاده از این نانوکامپوزیت ها می تواند هم در کاهش مصرف انرژی و هم در کاهش آلودگی محیط زیست موثر باشد و از سوی دیگر خواص منحصربه فرد و جدیدی نسبت به مواد آلی و معدنی خواهند داشت.