نانوتکنولوژی باب نسبتاً جدیدی از علم است که به ساختار مواد در مقیاس نانو توجه دارد تا با شناخت رفتار مواد در این مقیاس تعاملی سازنده بین نانوذرات و بنیان های ماکروسکوپیک برقرار نمایند. یکی از صنایعی که به تازگی به مزایای این دانش ارزشمند بشری پی برده و در سال های اخیر تلاش های فراوانی جهت شناخت و به کارگیری آن داشته است، صنعت روسازی است. روسازی راه سازه ای است که وظیفه تحمل بار وسایل نقلیه و تعدیل آن جهت انتقال به سطح بستر زمین را بر عهده دارد. مهمترین بخش روسازی رویه آن است که بیشترین نقش را در تعدیل و تحمل تنش بر عهده دار است. رویه های آسفالتی و رویه های بتنی دو نوع متداول رویه ی روسازی راه¬ها هستند. در ایران به دلیل در دسترس بودن و ارزان بودن قیر در بیشتر راه‌ها از رویه های آسفالتی استفاده شده است. هر ساله بخشی از بودجه‌های عمرانی صرف ترمیم، بهسازی، حفظ و نگهداری آنها می شود .به جرأت می توان گفت که دلیل اصلی خرابی های رویه های آسفالتی و به‌ویژه خرابی های زودهنگام، تخریب ساختار قیر و از بین رفتن خاصیت چسبندگی آن در مخلوط آسفالتی است. رفتار نامناسب قیر در مخلوط های آسفالتی سبب کاهش ظرفیت باربری و نیز ایجاد خرابی هایی چون ترک خوردگی و شیارشدگی می شود. محققین همواره به دنبال یافتن راه حلی مناسب جهت رفع یا لااقل کاهش مشکلات مخلوط¬های آسفالتی به واسطه اصلاح ساختار قیر هستند. نانو مصالح به عنوان یکی از گزینه های نوین و مؤثر در این زمینه چندی است که مورد توجه محققین صنعت روسازی قرار گرفته است. لذا در این مطالعه سعی شده است تا رفتار قیر 100/85 و قیر اصلاح‌شده با نانو ماده زایکوسویل، با درصد های 1/0، 3/0 و 5/0 درصد وزنی قیر، مورد ارزیابی قرار گیرد. خواص رئولوژیک قیر ، علاوه بر خواص کلاسیک آن، شامل ویسکوزیته، دمای گسیختگی، درجه عملکرد و پتانسیل شیارشدگی توسط آزمایش های ویسکوزیته چرخشی، رئومتر برش دینامیکی و تست خزش و بازیابی تنشی چندگانه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایشات حاکی از بهبود شرایط اختلاط، کاهش دمای مخلوط آسفالتی، افزایش مقاومت در برابر شیارشدگی و افزایش دمای گسیختگی بود.