در این مقاله درهم تنیدگی یک کوانتوم دات دو الکترونی را بررسی می کنیم که درون میدان مغناطیسی یکنواخت قرار می گیرد.( جهت این میدان در راستای محور Z است) سپس یک مدل دقیقاً حل پذیر را برای کوانتوم دات در نظر می گیریم. برای تغییر شکل های کوچک, افزایش القای مغناطیسی B باعث افزایش درهم تنیدگی می شود. از طرفی افزایش قدرت برهم کنش الکترون – الکترون باعث افزایش چشمگیری در, درهم تنیدگی کوانتومی می شود. در برهم کنش ثابت, تغییر شکل کوانتوم-دات درهم تنیدگی را کاهش می دهد. نتایج تحلیل های ما نشان می دهد که درجه درهم تنیدگی به شکل پتانسیل محدودکننده بستگی دارد. در این حالت, افزایش میدان مغناطیسی ابتدا باعث افزایش چشمگیری در, درهم تنیدگی سپس باعث کاهش درهم تنیدگی می شود.