فلوئورعنصري است که به طورگسترده اي درپوسته کره زمين يافت مي شود. ميزان جزئي از فلورايد در همه آبها وجود دارد و درغلظت¬هاي بالاترمعمولا در منابع آب زيرزميني ديده مي شود. غلظت فلوراید در آب آشامیدنی به دلیل اثرات مفید و مضر آن برروی سلامت انسان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به منظور پیشگیری ازخطرات ناشی از مقادیر زیاد فلوراید، حذف این ماده از طریق تصفیه آب تا حد استاندارد آب آشامیدنی، ضروری به نظر می رسد. در تحقیق حاضر به بررسي و مقایسه کارآیی نانولوله هاي کربنی چند ديواره و نانواکسیدآلومینیوم درکاهش فلوراید از محلولهای آبی و ارزیابی سمیت آنها با استفاده از روش زیست آزمونی بر روی دافنیا مگنیا براساس روش های استاندارد پرداخته شد. مطالعه مورد نظر يك مطالعه تجربي است كه به صورت ناپیوسته درمقياس آزمايشگاهي انجام گرفت. پارامتر هاي مختلفي از جمله غلظت اولیه فلوراید،غلظت جاذب، زمان تماس و pH در میزان حذف فلوراید بررسی گردید. جهت انجام زیست آزمونی دافنیا داخل یک ظرف شیشه ای کشت داده شد سپس با انجام آزمایش در زمان های 24و48ساعته به ارزیابی سمیت پرداخته شد. نتایج نشان داد که بیشترین راندمان حذف توسط نانو اکسیدآلومینیوم در pH برابر با 6 و با غلظت 5/. گرم در لیتر بدست آمد. همچنین کارایی حذف فلوراید با افزایش جرم ماده جاذب، افزایش زمان تماس،کاهش pH محلول و کاهش غلظت اولیه فلوراید افزایش یافت. مقدار50LC 24ساعته نانواکسیدآلومینیوم و نانولوله کربنی چنددیواره به ترتیب 240/1 و193/1گرم درلیترمی باشد و مقادیر 50LC 48 ساعته نانواکسیدآلومینیوم و نانولوله کربنی چنددیواره به ترتیب188/1 و1004/1 گرم در لیتر می باشد. با توجه به نزدیک بودن مقدار 50LC،24و48 ساعته هر دو نانو جاذب می توان نتیجه گرفت که این دو ماده جاذب با گذشت زمان دارای سمیتی بر روی دافنیا مگنیا نمی باشند. تحقيق حاضر بخوبي نشان مي دهد كه می توان از نانواکسیدآلومینیوم به عنوان یک جاذب موثرتر نسبت به نانولوله کربنی چنددیواره برای حذف فلوراید از محلول های آبی استفاده نمود.