این مطالعه به بررسی اثرات کاربرد کود زیستی (مایکوریزا) و محلول‌پاشی اسید هیومیک بر ویژگی‌های فیزیولوژیک نهال‌های سرو خمره‌ای (Platycladus orientalis) تحت چهار سطح رطوبتی خاک (۸۰٪، ۶۰٪، ۴۰٪ و ۲۰٪ ظرفیت زراعی) می‌پردازد. هدف این پژوهش شناسایی تیمارهای مؤثر برای بهبود واکنش‌های فیزیولوژیک این گونه تحت شرایط کمبود آب است. آزمایش به صورت طرح کامل تصادفی انجام شد و صفات فیزیولوژیک شامل کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و محتوای کاروتنوئیدها به همراه محتوای نسبی آب (RWC) در برگ اندازه‌گیری شد. بهبودهای قابل‌توجهی در این صفات فیزیولوژیک در نهال‌هایی که با کود زیستی و اسید هیومیک تیمار شده بودند، به ویژه در سطوح پایین‌تر رطوبت مشاهده شد. در ظرفیت زراعی ۲۰٪، محتوای کلروفیل a برابر با ۰٫۲۵ میلی‌گرم بر گرم وزن تازه بود که در ظرفیت زراعی ۸۰٪ به ۰٫۴۴ میلی‌گرم بر گرم افزایش یافت. به طور مشابه، کلروفیل b از ۰٫۴۵ میلی‌گرم بر گرم در ۲۰٪ به ۰٫۷۸ میلی‌گرم بر گرم در ۸۰٪ افزایش یافت. سطح کاروتنوئیدها در ظرفیت زراعی ۲۰٪ کمترین مقدار (۰٫۰۸ میلی‌گرم بر گرم) و در ظرفیت زراعی ۸۰٪ بیشترین مقدار (۰٫۰۵ میلی‌گرم بر گرم) بود. محتوای کل کلروفیل در ۲۰٪ ظرفیت زراعی ۰٫۵۳ میلی‌گرم بر گرم وزن تر و در ۸۰٪ ظرفیت زراعی ۰٫۹۳ میلی‌گرم بر گرم بود. تیمارهای اسید هیومیک (H1) محتوای کل کلروفیل را به ۰٫۸۱ میلی‌گرم بر گرم وزن تازه افزایش دادند، در حالی که تیمار کود زیستی (M1) این مقدار را به ۰٫۷۷ میلی‌گرم بر گرم رساند. از نظر محتوای نسبی آب، نهال‌ها در رطوبت ۸۰٪ محتوای آب نسبی برگ ۷۶٫۸۶٪ داشتند که به طور قابل‌توجهی بیشتر از نهال‌های رطوبت ۲۰٪ بود که محتوای آب نسبی ۶۸٫۱۹٪ داشتند. این نتایج نشان می‌دهد که کاربرد کود زیستی و اسید هیومیک به طور قابل‌توجهی عملکرد فیزیولوژیک P. orientalis را تحت تنش آبی بهبود می‌بخشد و راهکارهای عملی برای پروژه‌های جنگل‌کاری و فضای سبز شهری در مناطق خشک ارائه می‌دهد.