ادبیات داستانی بخشی مهم از آثار ادبی است که از میان این آثار داستان هایی برجسته وجود دارد که رنگ و بوی بومی و محلی دارد. ادبیات بومی و اقلیمی، ، آثار ادبی را شامل می‌شود که با مردم‌شناسی همراه است و به مجموعه ای از ترانه ها، اشعار، قصه ها، افسانه ها آثار ادبی اطلاق می‌شود که نمایانگر فرهنگ و معتقدات مردمی، آداب و رسوم، عناصر جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی ،تاریخی، ویژگی‌های محیط طبیعی،بومی و گفتار منطقه ایی خاص می باشد. یکی از این آثار, رمان بلند سال های ابری اثر علی اشرف درویشیان است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی به مطالعه جلد(1) و(2) رمان سالهای ابری علی اشرف درویشیان می پردازد. هدف اصلی پژوهش بررسی عناصر اقلیمی در رمان سالهای ابری علی اشرف درویشیان می باشد وپژوهش به دو سوال فرعی زیر را بررسی و پاسخ خواهد داد.1- وضعیت بومی و اقلیمی در رمان سالهای ابری چگونه می باشد؟
2-آیاوضعیت بومی واقلیمی بصورت جامع و مطلوب در رمان سالهای ابری بازتاب یافته است؟
نتیجه گیری: درويشيان يكي از نويسندگان برجسته در عرصة ادبيات اقليمي در مكتب داستان نويسي غرب (كرمانشاه) است. او اغلب در داستانهايش با توصيف عناصر بومي و اقليمي، تأثيرات آگاهانه يا ناخوداگاه اين عناصر بر ذهن و زبان خود را در قالب باورها و اعتقادات، آداب و سنن، طبيعت بومي، آب وهوا، شكل معماري، زبان و واژگان و اصطلاحات محلي و بومي، و ضربالمثل ها بازتاب داده است.